Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008

ΠΑΙΔΙΑ: η πιο παράνομη και φθηνότερη, εργατική δύναμη του κόσμου

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 300 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 15 ετών, εργάζονται 15 και 16 ώρες την ημέρα, με ένα μισθό πείνας για να κρατήσουν στη ζωή τον εαυτό τους και την οικογένειά τους.
Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας υποστηρίζει ότι, ένα στα έξι παιδιά του πλανήτη εργάζεται σε κάποιο περιβάλλον που βλάπτει τη ψυχική και σωματική υγεία. Η παιδική εργασία είναι η φθηνότερη, η πιο παράνομη εργατική δύναμη του κόσμου. Η Unicef φροντίζει για την εξάλειψη της παιδικής εργασίας. Ο ΟΗΕ κάνει συνεχώς διαβήματα εναντίον της εκμετάλλευσης των παιδιών, ενώ διεθνείς οργανώσεις όπως το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ΙLO) έχουν ως στόχο την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας και πιο συγκεκριμένα τον περιορισμό της παράνομης διακίνησης παιδιών.
Βοσκόπουλα στα Γιάννενα (μετά το 1930)
"Nelly’s Οι φωτογραφίες του Μεσοπολέμου" Μουσείο Μπενάκη

ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ:
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η εργασία ανηλίκων απαγορεύεται, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία και στηρίζεται σε διεθνείς συμβάσεις.
Ορισμός παιδικής και νεανικής ηλικίας στην Ελλάδα
Με βάση το Προεδρικό διάταγμα του Οκτωβρίου του 1997 ως ανήλικος χαρακτηρίζεται όποιος είναι κάτω των 18 ετών ενώ ως παιδί χαρακτηρίζεται όποιος δεν έχει συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας του ή όποιος υπόκειται σε υποχρεωτική σχολική φοίτηση.
Ιστορικά στοιχεία για την παιδική εργασία στην Ελλάδα
Το 1916, το όριο επεκτεινόταν στα 14 χρόνια. Επιτρεπόταν ωστόσο η πρόσληψη παιδιών από ηλικίας 10 ετών, αν απασχολούνταν από τους γονείς τους ή αυτούς που είχαν την επιτροπεία τους. Επίσης οι ώρες εργασίας καθορίζονταν σε έξι για τις ηλικίες 12-14 ετών και σε δέκα για τις ηλικίες 14-18 ετών.
Στην Ελλάδα θεσπίστηκαν τα πρώτα νομοθετικά μέτρα για την προστασία του παιδιού από το 1912 σύμφωνα με τα οποία απαγορεύεται η εργασία παιδιών που δεν έχουν υπερβεί την ηλικία των δώδεκα ετών.
Συγκεκριμένα η Ελλάδα αναθεώρησε τις διεθνείς συμβάσεις των ετών 1919-1965 με την έκδοση προεδρικών διαταγμάτων. Η ισχύουσα νομοθεσία (Ν1837/89) για την εργασία ανηλίκων είναι προσαρμοσμένη στις διατάξεις της 138 διεθνούς σύμβασης εργασίας, σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται σε παιδιά άνω των 14 ετών να εκτελούν ελαφρές εργασίες.
Στην Ελλάδα, συντριπτική πλειοψηφία νέων παιδιών ηλικίας 14 ετών εργάζεται στην αγροτική παραγωγή, ακολουθεί το εμπόριο, η βιομηχανία και η οικοδομή. Είναι παιδιά που παρότι στην Ελλάδα ισχύει η εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση (δημοτικό και γυμνάσιο) δεν φοίτησαν ούτε στο δημοτικό.Μεγάλο μέρος των εργαζομένων παιδιών επίσης, εργάζεται παράνομα χωρίς βιβλιάριο εργασίας, σε οικογενειακές επιχειρήσεις, πολλά από αυτές ανήκουν στους οικονομικούς πρόσφυγες και μειονότητες (μουσουλμάνους – τσιγγάνους).
Οι τελευταίες προσπάθειες για τον καθορισμό των προϋποθέσεων εργασίας των ανηλίκων έγιναν το 1997. Τις προϋποθέσεις αυτές έθεσε το υπουργείο Εργασίας μαζί με τους αρμόδιους υπουργούς, σε μια προσπάθεια συμμόρφωσης της ελληνικής νομοθεσίας στις διατάξεις για την προστασία των νέων.
Η νομική κατοχύρωση των ανηλίκων εργαζομένων στην Ελλάδα δεν αρκεί για την αντιμετώπιση ενός φαινομένου, το οποίο έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις και ζητά τη δραστική αντιμετώπισή του.

Ο Ανδρέας λέει:

ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΑΡΜΟΔΙΕΣ ΑΡΧΕΣ

ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ!

Τα πρόσφατα στοιχεία σύμφωνα με τον διεθνή οργανισμό εργασίας (ILO) δείχνουν ότι:
• Παγκόσμια, 1 στα 6 παιδιά εργάζονται
• 218 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 5- 17 αναμειγνύονται στην παιδική
εργασία παγκοσμίως
• 126 εκατομμύρια παιδιά εργάζονται κάτω από επικίνδυνες συνθήκες
• Οι υψηλότεροι αριθμοί παιδικής εργασίας εμφανίζονται στην Ασία/Περιοχή του Ειρηνικού, όπου υπάρχουν 122 εκατομμύριαεργαζόμενα παιδιά
• Το μεγαλύτερο ποσοστό παιδικής εργασίας εμφανίζεται στην Υπο σαχαρια περιοχή της Αφρικής, όπου το 26% των παιδιών (49 εκατομμύρια) εργάζονται. Συχνά παρατηρείται η τάση να εστιάζουμε στις «ορατές» μορφές εργασίας, όπως τα παιδιά που εργάζονται κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, παρόλα αυτά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και άλλες λιγότερο
«ορατές» μορφές εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, στις αγροτικές περιοχές,
πολλά παιδιά ασχολούνται με γεωργικές δραστηριότητες, ενώ σε πολλές χώρες φτωχά κορίτσια εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί σε πλούσιεοικογένειες. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις τα παιδιά και ιδίως τα κορίτσια, εργάζονται χωρίς χρήματα για λογαριασμό των οικογενειών τους
είτε στο σπίτι είτε σε οικογενειακές επιχειρήσεις.
Όσον αφορά στην Ελλάδα τα ποσοστά παιδικής εργασίας δεν είναι τόσο υψηλά όσο σε άλλες χώρες, παρόλα αυτά σημαντική έξαρση εμφανίζει το φαινόμενο των «Παιδιών του Δρόμου», η πλειοψηφία των οποίων έχουν εξαναγκαστεί είτε στην επαιτεία είτε στην εργασία. Επιπλέον το 40% των
ανηλίκων στην Ελλάδα που προωθούνται στην πορνεία προέρχονται από χώρες όπως Αρμενία, Ιράκ και Αλβανία ενώ περίπου 3,000 παιδιά-θύματα trafficking από την Αλβανία μεταφέρονται σε Ιταλία και Ελλάδα και προωθούνται στην άμισθη εργασία και την πορνεία (CRCA, The Vicious Circle, 2000). Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα εμπλέκεται έμμεσα στην διατήρηση των φαινομένων καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων αφού αποτελεί χώρα προορισμού και παραμονής παιδιών και γυναικών θυμάτων trafficking.