Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ. ΓΙΑΤΙ;

φωτογραφία httpkessa.dimitra.grprofiledefault.el.asp

Περισσότεροι από 1 δισ. άνθρωποι ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα, με το σχεδόν μισό πληθυσμό της γης (2,8 δισεκατομμύρια) να ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα.
Κάθε βράδυ 800 εκατομμύρια άνθρωποι κοιμούνται νηστικοί.
Ο ένας στους πέντε ανθρώπους του πλανήτη, δηλαδή 1.6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.
Οι δύο στους πέντε ανθρώπους του πλανήτη, δηλαδή 2.6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν έχουν πρόσβαση σε κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής και αποχέτευσης.
114 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση στη βασική παιδεία και 584 εκατομμύρια γυναίκες είναι αναλφάβητες.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση Ελέγχου της UNESCO του 2007, η εξασφάλιση της βασικής παιδείας σε όλους τους ανθρώπους θα κόστιζε 11 δισ. δολάρια κάθε χρόνο… τα μισά χρήματα δηλαδή από αυτά που ξοδεύουν οι Αμερικανοί για παγωτό.
600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Κάθε χρόνο περισσότερα από 10 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και από αρρώστιες οι οποίες θα μπορούσαν να προληφθούν - αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους 30.000 παιδιά, ένα παιδί δηλαδή κάθε τρία δευτερόλεπτα.
Κάθε μέρα ο ιός του HIV/AIDS σκοτώνει 6.000 ανθρώπους και 8.200 μολύνονται από το θανατηφόρο ιό.
Κάθε χρόνο περισσότερες από μισό εκατομμύριο χάνουν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους και της γέννας - αυτό σημαίνει ένας θάνατος κάθε λεπτό.
70% των ανθρώπων που υποφέρουν από έσχατη ένδεια είναι γυναίκες.
ΕΜΠΟΡΙΟ
Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών οι άδικοι εμπορικοί όροι που επιβάλλονται στερούν από τις φτωχές χώρες 700 δισ. δολάρια κάθε χρόνο. Λιγότερο από το 0.01% αυτού του ποσού θα μπορούσε να σώσει από την τύφλωση 30 εκατομμύρια ανθρώπους.
Παρότι oι 49 φτωχότερες χώρες αποτελούν το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν μόλις το 0,4% του παγκόσμιου εμπορίου. Το μερίδιο τους έχει μειωθεί σήμερα στο μισό απ' ότι ήταν το 1980.
Το παγκόσμιο εμπόριο κλέβει από τις φτωχές χώρες 1,3 δισ. δολάρια την ημέρα - αυτό είναι 14 φορές το ποσό που λαμβάνουν σε βοήθεια.
Οι σημερινοί εμπορικοί κανόνες αναγκάζουν τους αγρότες στο Μεξικό, οι οποίοι επιβιώνουν με 1 δολάριο την ημέρα, να συναγωνιστούν τους Αμερικανούς αγρότες, οι οποίοι λαμβάνουν επιδοτήσεις ύψους πάνω από 20.000 δολάρια το χρόνο ο καθένας.
Κατά μέσο όρο οι καλλιεργητές του καφέ λαμβάνουν 1 δολάριο για κάθε κιλό, ενώ οι καταναλωτές πληρώνουν περίπου 15 δολάρια - πρόκειται δηλαδή για ανατίμηση της τάξης του 1500%.
Το παγκόσμιο εμπόριο αποφέρει 10 εκατομμύρια δολάρια το λεπτό και το 70% αυτού ελέγχεται από πολυεθνικές εταιρείες.
ΧΡΕΟΣ
7 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα της κρίσης που προκαλεί το χρέος.
Κάθε χρόνο η Υποσαχάρια Αφρική, η φτωχότερη περιοχή του κόσμου, δαπανά 14,5 δισ. δολάρια για να ξεπληρώσει δάνεια προς τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου και τους διεθνείς οργανισμούς, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το 2004 η Ζάμπια έδωσε 377 εκατομμύρια δολάρια σε εξοφλήσεις δανείων. Από αυτά τα 247 εκατομμύρια θα πάνε κατευθείαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό σημαίνει ότι το 2004 η κυβέρνηση της Ζάμπια πλήρωσε, μόνο στο ΔΝΤ, 25 εκατομμύρια δολάρια περισσότερα απ' όσα δαπάνησε για την παιδεία.
Εάν θέλουμε να επιτύχουμε τον Αναπτυξιακό Στόχο της Χιλιετίας να μειωθεί μέχρι το 2005 στο μισό ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερό από 1 δολάριο την ημέρα, πρέπει να διαγραφούν όλα τα χρέη των φτωχότερων χωρών.
Τα χρέη χωρών, όπως η Κένυα και το Μπαγκλαντές, δεν διαγράφονται με την αιτιολογία ότι το χρέος τους θεωρείται βιώσιμο, παρότι ήδη διαφαίνονται οι πρώτες συνέπειες των κλιματικών αλλαγών όπως είναι η ερημοποίηση περιοχών και οι πλημμύρες.
Εκτιμάται ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες χρειάζονται 50 δισ. δολάρια κάθε χρόνο προκειμένου να μπορέσουν να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές. Εντωμεταξύ κάθε χρόνο, μόνο οι φτωχότερες χώρες του κόσμου καταβάλλουν για αποπληρωμή χρεών 43 δισ. δολάρια.
ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ
Οι πλούσιες χώρες δαπανούν κάθε χρόνο 100 δισ. δολάρια για να προστατεύσουν τις αγορές τους με δασμούς, ποσοστώσεις και επιδοτήσεις - ποσό διπλάσιο από εκείνο που παρέχουν για βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε κάθε αγελάδα δίνονται επιδοτήσεις κατά μέσο όρο πάνω από 2 δολάρια την ημέρα, ενώ περίπου 3 δισ. άνθρωποι στις αναπτυσσόμενες χώρες αγωνίζονται να επιβιώσουν με λιγότερα.
Το 1970, 22 από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου δεσμεύθηκαν ότι θα δαπανούν το 0.7% του εθνικού τους εισοδήματος σε αναπτυξιακή βοήθεια. 34 χρόνια μετά μόνο 5 χώρες κράτησαν την υπόσχεσή τους.





Πηγή: http://www.stoppoverty.gr/right/giati.asp