Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Η σωματική τιμωρία δημιουργεί επιθετικά παιδιά


 
Τα επιστημονικά δεδομένα αθροίζονται συνεχώς αναδεικνύοντας την καταστροφική επίδραση τέτοιων «πατροπαράδοτων» πρακτικών στον ψυχισμό των παιδιών μας.
 
Η σωματική τιμωρία των παιδιών,  εξακολουθεί να υφίσταται  και σήμερα, ως μέσο διαπαιδαγώγησης , χρόνο με το χρόνο αποδεικνύεται πως έχει τα αντιστρόφως ανάλογα αποτελέσματα από τα ζητούμενα.
Το τελευταίο μάλιστα διάστημα υπάρχει μια γενική κινητοποίηση για την κατάργηση της σωματικής τιμωρίας. Η UNICEF και η Διεθνής Κίνηση για την Εξάλειψη της Σωματικής Τιμωρίας, προσπαθούν να πείσουν όσο το δυνατόν περισσότερες  χώρες να ψηφίσουν το νόμο που την απαγορεύει.
Έρευνα του Τουλέιν που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pediatrics υποστηρίζει πως τα παιδιά που υποβάλλονται σε σωματική τιμωρία έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν επιθετικά όταν μεγαλώσουν.

Τα παιδιά που είχαν υποβληθεί σε σωματική τιμωρία δύο φορές τουλάχιστον το μήνα που προηγήθηκε της έρευνας είχαν 50% αυξημένες πιθανότητες να μπλεχτούν σε καβγάδες, να καταστρέψουν πράγματα και να είναι εχθρικά με τους γύρω τους, μέχρι να γίνουν 5 ετών. Η ίδια έρευνα υποστηρίζει πως τα παιδιά που τρώνε ξύλο, είναι πιθανότερο να γίνουν εριστικά, να απαιτούν άμεση ικανοποίηση των επιθυμιών τους και να έχουν ξεσπάσματα θυμού. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με άλλη μελέτη που διεξήχθη από το πανεπιστήμιο του Νιού Χαμσάιρ, η σωματική τιμωρία συνδέεται με μειωμένο IQ, γεγονός που αποδίδεται στο αίσθημα φόβου και το στρες που δημιουργεί η απειλή του ξύλου.
Παρ΄όλα αυτά οι επιστήμονες διαχωρίζουν τη μια ξυλιά σε στιγμή εκνευρισμού, από τη συστηματική κακοποίηση.
Στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Αγγλία, συναντάμε τα υψηλότερα ποσοστά επιβολής σωματικής τιμωρίας ενώ τα χαμηλότερα στη Σουηδία, η οποία ήταν κι η πρώτη χώρα που απαγόρευσε με νόμο τη σωματική τιμωρία των παιδιών.
Στη χώρα μας σε έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο Αιγαίου βρέθηκε ότι παρά την πρόσφατη απαγόρευσή της , η σωματική τιμωρία εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από το 53% των γονιών.
Το μόνο που μαθαίνουμε στα παιδιά μας με το να τους επιβάλλουμε τους κανόνες με ξύλο είναι να λύνουν τις διαφορές τους με βίαιο τρόπο. Επιβάλλοντας την πειθαρχία με το φόβο του χαστουκιού κι όχι εξηγώντας το γιατί, έχουμε μόνο βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. 

 

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

Αν θέλετε να διαβάσετε κείμενα τα οποία αναφέρονται σε άνδρες και γυναίκες που επηρέασαν και διαμόρφωσαν - προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο - με την παρουσία τους, το λόγο τους, το έργο ή/και τις παραλείψεις τους την παγκόσμια ιστορία, την κοινωνία, την επιστήμη, την τέχνη, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, αλλά πιθανόν και τις μελλοντικές γενιές μπείτε στους δικτυακούς τόπους: http://sfr.ee.teiath.gr, http://sfrang.com/2.htm
.
Όλα τα κείμενα προέρχονται -μετά από την ευγενική τους άδεια- από το Εργαστήριο Πολυμέσων του τμήματος Ηλεκτρονικής Τ.Ε.Ι. Αθήνας και τον Δρ. Μηχανικό, καθηγητή κύριο Στ. Γ. Φραγκόπουλο, οι οποίοι έχουν υλοποιήσει την εφαρμογή.

Η εφαρμογή δεν έχει εκπαιδευτικούς σκοπούς.

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ

Ο εθελοντής πιστεύει ακράδαντα στις παρακάτω αρχές:
1. Ο Εθελοντισμός είναι η αυθόρμητη, ενσυνείδητη και ανιδιοτελής προσφορά της ανθρώπινης ενέργειας για την ικανοποίηση της πραγματικής ανάγκης του πλησίον.
2. Ο Εθελοντισμός είναι ατομική έκφραση, ενταγμένη στα πλαίσια μιας συλλογικότητας.
3. Ο Εθελοντισμός παρακάμπτει το ατομικό συμφέρον, προκειμένου να υποστηρίξει το συλλογικό συμφέρον. Τελικά αποδεικνύεται ότι ο Εθελοντισμός συνίσταται κατ’ ουσίαν στο αληθές ενδιαφέρον προς τον εαυτό.
4. Ο Εθελοντισμός είναι η προσφορά της καρδιάς που δεν περιμένει αντάλλαγμα.
5. Ο Εθελοντισμός είναι η ανώτατη έκφραση της πίστης του ανθρώπου προς την ενότητα της ανθρωπότητας και προς τη Ζωή.
6. Ο Εθελοντισμός είναι Δικαίωμα και Καθήκον κάθε ανθρώπου.
7. Ο Εθελοντισμός είναι τρόπος ζωής που καθιστά τον άνθρωπο ελεύθερο από προκαταλήψεις,   φανατισμούς, δογματισμούς και οποιαδήποτε άλλα ηθικά ή διανοητικά βάρη.
8. Ο Εθελοντισμός είναι η ανταπόδοση μερικών απ’ όσα η Ζωή χάρισε στον άνθρωπο.
9. Η πεμπτουσία του Εθελοντισμού βρίσκεται στο «είναι» και όχι στο «έχειν». Το «είναι» είναι πηγή ανεξάντλητη, το «έχειν» είναι σχετικό και επομένως κάποτε τελειώνει.
10. Ο Εθελοντισμός αποτελεί εκδήλωση του ανώτερου εαυτού, τον οποίο και εξυψώνει στη πραγματική και αληθινή του θέση, τη θέση του «Ανθρώπου». Παράλληλα οδηγεί στη συνοχή της Κοινωνίας των Ανθρώπων, την οποία εξυγιαίνει, εξισορροπεί και τελικά ανυψώνει.
……………….