ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ :Έχεις 2 αγελάδες και δίνεις τη μία στο γείτονά σου.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ :Έχεις 2 αγελάδες, η κυβέρνηση παίρνει και τις δύο και σου δίνει λίγο γάλα.
ΦΑΣΙΣΜΟΣ :Έχεις 2 αγελάδες, η κυβέρνηση παίρνει και τις δύο και σου πουλά λίγο γάλα.
ΝΑΖΙΣΜΟΣ :Έχεις 2 αγελάδες, η κυβέρνηση τις παίρνει και σε σκοτώνει κιόλας
ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ :Έχεις 2 αγελάδες , η κυβέρνηση παίρνει και τις 2, σκοτώνει τη μία, αρμέγει την άλλη και στο τέλος πετά το γάλα.
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ :Έχεις 2 αγελάδες, πουλάς τη μία, αγοράζεις ένα ταύρο, πολλαπλασιάζεις το κοπάδι και η οικονομία αναπτύσσεται ομαλά.Στη συνέχεια, πουλάς όλο το κοπάδι, γίνεσαι εισοδηματίας και ζεις καλύτερα.
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ :Έχεις 2 αγελάδες, πουλάς τη μία και αναγκάζεις την άλλη,να παράγει το γάλα, που αντιστοιχεί σε 4 αγελάδες.Αργότερα, προσλαμβάνεις έναν εμπειρογνώμονα, για να αναλύσει τους λόγους, για τους οποίους η αγελάδα έπεσε νεκρή.
ΓΑΛΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ :Έχεις 2 αγελάδες και απεργείς επειδή θέλεις 3.
ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ :Έχεις 2 αγελάδες και τις ανασχεδιάζεις έτσι ώστε να έχουν το 1/10 το μεγέθους τους και να παράγουν, 20 φορές περισσότερο γάλα.Μετά σχεδιάζεις ένα έξυπνο καρτούν, το ονομάζεις cowkemon και το πουλάς σε όλο τον κόσμο.
ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ :Έχεις 2 αγελάδες και τις ανασχεδιάζεις έτσι ώστε να ζουν 100 χρόνια, να τρώνε μία φορά το μήνα και να αυτοαρμέγονται.
ΙΤΑΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ :Έχεις δύο αγελάδες αλλά δεν ξέρεις που είναι, έτσι κάνεις διάλειμμα για φαγητό.
ΡΩΣΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ :Έχεις δύο αγελάδες, τις μετράς και μαθαίνεις ότι στην πραγματικότητα έχεις 5. Τις ξαναμετράς και μαθαίνεις ότι έχεις 42.Την Τρίτη φορά μαθαίνεις ότι έχεις δύο ξανά. Μετά σταματάς να μετράς και ανοίγεις ακόμη ένα μπουκάλι βότκα.
ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ :Έχεις δύο αγελάδες, 300 ανθρώπους να τις αρμέγουν, ισχυρίζεσαι ότι εξασφαλίζεις πλήρη απασχόληση και υψηλή παραγωγικότητα και συλλαμβάνεις τον δημοσιογράφο που ανακοινώνει τους παραπάνω αριθμούς.
ΙΝΔΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ :Έχεις δύο αγελάδες και τις λατρεύεις.
ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ :Έχεις δύο αγελάδες και είναι και οι δύο τρελές!
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ : Έχεις δύο αγελάδες, τις πουλάς όσο-όσο, με τα λίγα χρήματα που σου δίνουν, δίνεις προκαταβολή, για να πάρεις αυτοκίνητο, το οποίο αποπληρώνεις σε 7.083 δόσεις.
Μέχρι σήμερα……γιατί από τώρα και στο εξής………θα ανταλλάσουμε τα προϊόντα μας με ΟΒΟΛΟΥΣ, καταλάβατε φίλοι μου.
Xρ'ηστος Λιακόπουλος
http://www.facebook.com/group.php?gid=48548134353#/topic.php?uid=43387698307&topic=9055&ref=mf
Το κρυμμένο μυστικό των καταστημάτων Carrefour
Αναλυτής οικονομικών θεμάτων στη γαλλική Le Monde επί σειράν ετών και εκδότης οικονομικών περιοδικών στη συνέχεια, ο Ζαν - Μισέλ Κατρπουέν εξέδωσε πρόσφατα το ενδιαφέρον βιβλίο «Η παγκόσμια κρίση». Με γλαφυρό ύφος και περιπετειώδη πλοκή, το βιβλίο καταφέρνει να απευθυνθεί στο ευρύ, προβληματισμένο κοινό και όχι μόνο στους ειδικούς, αποφεύγοντας τους τεχνικούς όρους και τους θεωρητικούς λαβύρινθους. Κεντρική θέση του συγγραφέα είναι ότι αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι απλά η αποτυχία των κυβερνήσεων, των τραπεζιτών ή κάποιων ιδεολογιών, αλλά το τέλος ενός είδους άγριου, αρπακτικού καπιταλισμού, αυτού που ο ίδιος ονομάζει «νεοκαπιταλισμό». Για να τεκμηριώσει τη θέση του εστιάζει την προσοχή σε κάποια αντιπροσωπευτικά παραδείγματα, μικρογραφίες του υφιστάμενου κοινωνικού μοντέλου.
Τα… σουτιέν
Ενα από τα πιο ενδιαφέρονται παραδείγματα, είναι εκείνο της γαλλικής αλυσίδας καταστημάτων Carrefour, δεύτερης φίρμας παγκοσμίως στον τομέα του λιανικού εμπορίου μετά την αμερικανική Wal - Mart, με 8.000 πολυκαταστήματα και 490.000 εργαζόμενους σε Γαλλία, Ευρώπη, Ασία, Μέση Ανατολή και Λατινική Αμερική.
Ο Κατρπουέν μάς δίνει μια ιδέα για τη διανομή του πλούτου σε παγκόσμια κλίμακα φέρνοντας στο μικροσκόπιο τα… σουτιέν που πουλιούνται στα ράφια των Carrefour, στη Γαλλία, αντί 20 ευρώ το καθένα και τα οποία κατασκευάζονται στην Κίνα, στην περιοχή Γκουανγκντόνγκ. Η κινεζική εταιρεία έχει πάρει την υπεργολαβία από γαλλική, η οποία διατηρεί το ντιζάιν, τις αποθήκες και τα δίκτυα πωλήσεων. Οι Κινέζες εργάτριες που κατασκευάζουν τα σουτιέν ανήκουν στους mingongs, τα 300 εκατομμύρια των περιπλανώμενων, εσωτερικών μεταναστών που δουλεύουν χωρίς ασφάλιση και δικαιώματα, αφού δεν έχουν λάβει την απαιτούμενη άδεια μετακίνησης από τις αρχές.
Αυτά τα 20 ευρώ που αποφέρει η πώληση κάθε σουτιέν κατανέμονται ως εξής:
- Τα Carrefour βάζουν στο ταμείο τους 10,81 ευρώ.
- Το γαλλικό κράτος εισπράττει 3,28 ευρώ ως ΦΠΑ.
- Η γαλλική βιομηχανία παίρνει 2,74 ευρώ.
- Τα έξοδα μεταφοράς και εκτελωνισμού είναι 0,44 ευρώ.
- Η κινεζική βιομηχανία που παρήγαγε το σουτιέν εισπράττει 2,73 ευρώ.
Από αυτά, 1,64 ευρώ αντιστοιχούν στην πρώτη ύλη, ενώ τα έξοδα παραγωγής είναι 0,82 ευρώ και το κέρδος του Κινέζου βιομήχανου 0,27 ευρώ.
- Τελικά, για τις εργάτριες που έφτιαξαν το σουτιέν μένουν… 10 σεντς.Θα μπορούσε να δει κανείς τη διαδρομή του συγκεκριμένου προϊόντος ως πραγματική ακτινογραφία του παγκοσμιοποιημένου «νεοκαπιταλισμού» της εποχής μας: η φυγή κεφαλαίων προς την Κίνα, που επιτρέπει στις Γαλλίδες να αγοράζουν φτηνά σουτιέν, αλλά καταδικάζει πολλές από αυτές στην ανεργία. Ο σφετερισμός της μερίδας του λέοντος της προστιθέμενης αξίας από το εμπορικό (και το χρηματιστικό) κεφάλαιο σε βάρος του παραγωγικού, που αποτελεί τη βάση όλης της οικονομίας. Ο φόρος υποτέλειας που πληρώνουν Ανατολή και Νότος χάρη στο τεχνολογικό μονοπώλιο του Βορρά. Και η απίστευτη εκμετάλλευση των άμεσων παραγωγών, που εκτοξεύει στα ουράνια την παραγωγή εμπορευμάτων, ενώ καθηλώνει πολύ χαμηλά την αγοραστική δύναμη της εργαζόμενης πλειονότητας. Είναι να λυπάται κανείς που αυτό το μοντέλο καταρρέει μπροστά στα μάτια μας;
Αναλυτής οικονομικών θεμάτων στη γαλλική Le Monde επί σειράν ετών και εκδότης οικονομικών περιοδικών στη συνέχεια, ο Ζαν - Μισέλ Κατρπουέν εξέδωσε πρόσφατα το ενδιαφέρον βιβλίο «Η παγκόσμια κρίση». Με γλαφυρό ύφος και περιπετειώδη πλοκή, το βιβλίο καταφέρνει να απευθυνθεί στο ευρύ, προβληματισμένο κοινό και όχι μόνο στους ειδικούς, αποφεύγοντας τους τεχνικούς όρους και τους θεωρητικούς λαβύρινθους. Κεντρική θέση του συγγραφέα είναι ότι αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι απλά η αποτυχία των κυβερνήσεων, των τραπεζιτών ή κάποιων ιδεολογιών, αλλά το τέλος ενός είδους άγριου, αρπακτικού καπιταλισμού, αυτού που ο ίδιος ονομάζει «νεοκαπιταλισμό». Για να τεκμηριώσει τη θέση του εστιάζει την προσοχή σε κάποια αντιπροσωπευτικά παραδείγματα, μικρογραφίες του υφιστάμενου κοινωνικού μοντέλου.
Τα… σουτιέν
Ενα από τα πιο ενδιαφέρονται παραδείγματα, είναι εκείνο της γαλλικής αλυσίδας καταστημάτων Carrefour, δεύτερης φίρμας παγκοσμίως στον τομέα του λιανικού εμπορίου μετά την αμερικανική Wal - Mart, με 8.000 πολυκαταστήματα και 490.000 εργαζόμενους σε Γαλλία, Ευρώπη, Ασία, Μέση Ανατολή και Λατινική Αμερική.
Ο Κατρπουέν μάς δίνει μια ιδέα για τη διανομή του πλούτου σε παγκόσμια κλίμακα φέρνοντας στο μικροσκόπιο τα… σουτιέν που πουλιούνται στα ράφια των Carrefour, στη Γαλλία, αντί 20 ευρώ το καθένα και τα οποία κατασκευάζονται στην Κίνα, στην περιοχή Γκουανγκντόνγκ. Η κινεζική εταιρεία έχει πάρει την υπεργολαβία από γαλλική, η οποία διατηρεί το ντιζάιν, τις αποθήκες και τα δίκτυα πωλήσεων. Οι Κινέζες εργάτριες που κατασκευάζουν τα σουτιέν ανήκουν στους mingongs, τα 300 εκατομμύρια των περιπλανώμενων, εσωτερικών μεταναστών που δουλεύουν χωρίς ασφάλιση και δικαιώματα, αφού δεν έχουν λάβει την απαιτούμενη άδεια μετακίνησης από τις αρχές.
Αυτά τα 20 ευρώ που αποφέρει η πώληση κάθε σουτιέν κατανέμονται ως εξής:
- Τα Carrefour βάζουν στο ταμείο τους 10,81 ευρώ.
- Το γαλλικό κράτος εισπράττει 3,28 ευρώ ως ΦΠΑ.
- Η γαλλική βιομηχανία παίρνει 2,74 ευρώ.
- Τα έξοδα μεταφοράς και εκτελωνισμού είναι 0,44 ευρώ.
- Η κινεζική βιομηχανία που παρήγαγε το σουτιέν εισπράττει 2,73 ευρώ.
Από αυτά, 1,64 ευρώ αντιστοιχούν στην πρώτη ύλη, ενώ τα έξοδα παραγωγής είναι 0,82 ευρώ και το κέρδος του Κινέζου βιομήχανου 0,27 ευρώ.
- Τελικά, για τις εργάτριες που έφτιαξαν το σουτιέν μένουν… 10 σεντς.Θα μπορούσε να δει κανείς τη διαδρομή του συγκεκριμένου προϊόντος ως πραγματική ακτινογραφία του παγκοσμιοποιημένου «νεοκαπιταλισμού» της εποχής μας: η φυγή κεφαλαίων προς την Κίνα, που επιτρέπει στις Γαλλίδες να αγοράζουν φτηνά σουτιέν, αλλά καταδικάζει πολλές από αυτές στην ανεργία. Ο σφετερισμός της μερίδας του λέοντος της προστιθέμενης αξίας από το εμπορικό (και το χρηματιστικό) κεφάλαιο σε βάρος του παραγωγικού, που αποτελεί τη βάση όλης της οικονομίας. Ο φόρος υποτέλειας που πληρώνουν Ανατολή και Νότος χάρη στο τεχνολογικό μονοπώλιο του Βορρά. Και η απίστευτη εκμετάλλευση των άμεσων παραγωγών, που εκτοξεύει στα ουράνια την παραγωγή εμπορευμάτων, ενώ καθηλώνει πολύ χαμηλά την αγοραστική δύναμη της εργαζόμενης πλειονότητας. Είναι να λυπάται κανείς που αυτό το μοντέλο καταρρέει μπροστά στα μάτια μας;
Hμερομηνία δημοσίευσης: 08-03-09
PHGH http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_08/03/2009_306793
Ο "οβολός" κοινωνικό νόμισμα έρχεται ως η Ελληνική απάντηση στην χρηματοοικονομική κρίση.